Jestem dopiero po szóstym odcinku i jak czytam komentarze innych to zastanawiam się, co mnie w tym serialu wciągnęło - i to, obok samej specyfiki Szwecji, jest chyba domniemana przeze mnie przewrotność tej historii. Gosta jest potwornie przesłodzony, chodząca skrajna dobroć, każdemu chce pomóc, każdego zrozumieć i to wszystko odbywa się oczywiście wyłącznie jego osobistym kosztem. To irytujące patrzeć, jak wszyscy w około, od obcych po ojca i zeschizowaną dziewczynę, go wykorzystują, tym bardziej, że zdawało się, że Gosta chyba tego nie dostrzega.. ale wydaje się, że skorupka powoli zaczyna pękać. Będę bardzo rozczarowana jeśli na finiszu nie zobaczę sceny na kształt teksańskiej masakry ;))