Lat 80. Trzech młodych mężczyzn postanawia uciec z radzieckiej Estonii do Szwecji. Uciekają i bynajmniej nie mają ochoty uczciwie pracować ;) Dochodzą do wniosku, że są bohaterami, którzy dokonali rzeczy niemożliwej, więc należy im się coś więcej od życia. Mieszkanie w ośrodku dla uchodźców i przycinanie trawników wokół jakiejś szwedzkiej fabryki nie pasuje do ich wizji zachodnioeuropejskiego dobrobytu. Próbują robić karierę w mediach, ale słabo im to idzie. W końcu, jak nietrudno się domyślić, wchodzą na drogę przestępstwa. Film jest wesoły, momentami dramatyczny i oczywiście z morałem ;) Do tego czuć w nim modny ostatnio klimat lat 80. Mam wrażenie, że ukazywanie, że my też kiedyś byliśmy uchodźcami, ma związek z trwającym obecnie kryzysem migracyjnym. Filmy takie jak „Sangarid” czy niemiecki „Ballon” z zeszłego roku mają uwrażliwiać ludzi na los przybyszów z Afryki. „Sangarid” jest o tyle dobry, że przedstawia w zabawny sposób, że wszyscy popełniamy błędy. Dobre kino, które pomaga nabrać zdrowego dystansu do otaczającego i zmieniającego się świata.